Op de laatste dag van 2024 speelde CBRE Investment Management (CBRE IM) een strategische zet op het vastgoedbord. Het verkocht zijn 50%-belang in WTC Schiphol aan joint-venturepartner Schiphol Real Estate, voor een bedrag van € 86,2 mln. Daarmee verdwijnt een bekend internationaal investeringshuis uit het vastgoed van de luchthaven en verstevigt Schiphol Real Estate zijn greep op het terrein.
Deze transactie is geen toevallige beslissing, maar past in een bredere trend waarbij vastgoedbeleggers hun portefeuilles herstructureren. CBRE IM richt zich steeds meer op kernactiviteiten die beter aansluiten bij de langetermijndoelstellingen en de veranderende prioriteiten van investeerders. Daarbij hoort het optimaliseren van de portefeuille, en kennelijk paste een belang in WTC Schiphol niet meer in dat plaatje. Opvallend is dat CBRE IM al twee jaar geleden verhuisde naar Tower Ten op de Zuidas – een subtiele aanwijzing dat de band met WTC Schiphol al aan het afbrokkelen was.
Maar deze transactie staat niet op zichzelf. Grote vastgoedspelers maken steeds vaker keuzes die niet alleen financieel gedreven zijn, maar ook worden beïnvloed door regelgeving, ESG-criteria en marktdynamiek. Guido Schlüter, managing partner bij DW Real Estate, onderstreept in ons interview hoe regelgeving de vastgoedmarkt instabieler heeft gemaakt. Met name de aangescherpte regels voor woningbeleggers hebben ertoe geleid dat buitenlandse investeerders terughoudender worden. Tegelijkertijd liggen er kansen in andere segmenten, zoals zorgvastgoed en logistiek vastgoed, waarin DW Real Estate actief is.
De verkoop van WTC Schiphol illustreert ook de veranderende dynamiek binnen de kantorenmarkt. Waar kantoren ooit als veilige belegging werden gezien, is de situatie nu complexer. De opkomst van hybride werken, verduurzamingseisen en een stijgende rente zorgen ervoor dat vastgoedfondsen scherper selecteren in hun portefeuille. Niet elk kantoorobject voldoet nog aan de strenge eisen van beleggers. Schiphol Real Estate heeft als lange termijnspeler een ander perspectief dan een institutionele belegger als CBRE IM. Waar de een denkt in rendementen en liquiditeit, denkt de ander in strategisch eigenaarschap en gebiedsontwikkeling.
De bredere vraag is of meer beleggers dit voorbeeld zullen volgen. De institutionele vastgoedmarkt heeft de afgelopen jaren een duidelijke verschuiving doorgemaakt. Internationale spelers trekken zich vaker terug uit niet-strategische posities, terwijl lokale partijen met een langetermijnvisie juist uitbreiden. Een parallel is te trekken met de woningmarkt, waar beleggers als DW Real Estate hun strategie verleggen naar regio’s buiten de Randstad, omdat daar stabielere rendementen te behalen zijn.
Voor Schiphol Real Estate is de aankoop van het resterende belang in WTC Schiphol een strategische zet. De volledige zeggenschap over het complex biedt mogelijkheden voor herontwikkeling en optimalisatie van de kantorenmarkt op de luchthaven. Tegelijkertijd laat deze transactie zien dat internationale vastgoedbeleggers zoals CBRE IM niet langer automatisch vasthouden aan grootschalige multi-tenant kantoren.
De bredere boodschap is helder: wie nu geen strategische keuzes maakt, wordt door de markt ingehaald. Het tijdperk van passief vastgoedbezit is voorbij. Beleggers moeten zich voortdurend aanpassen aan veranderende marktomstandigheden, precies zoals CBRE IM nu heeft gedaan. Of zoals Schlüter het treffend verwoordt: ‘Vastgoed is en blijft een people business, en mensen bewegen altijd.’